ความกังวลระหว่างประเทศเกี่ยวกับจุดยืนที่ยั่วยุ ของรัสเซีย ต่อยูเครนยังคงดำเนินต่อไป แม้ว่าประธานาธิบดีวลาดิมีร์ ปูตินของรัสเซียจะปฏิเสธแผนการโจมตี และประธานาธิบดีโวโลดีมีร์ เซเลนสกี แห่งยูเครนเตือนเมื่อวันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2565 ว่าด้วยความคิดที่ว่า “มีสงครามอยู่ที่นี่”

ปูตินได้สร้างกองกำลังมากกว่า 100,000 นายตามแนวชายแดนของยูเครน และสหรัฐฯ ก็พร้อมที่จะส่งกำลังทหารหลายพันนาย สหรัฐฯยังขอให้สหราชอาณาจักรและพันธมิตร NATO อื่นๆ ส่งทหารหลายร้อยนายไปยังยุโรปตะวันออก

ปูตินกล่าวว่าเขาจะยืนหยัดหากนาโต้ห้ามไม่ให้ยูเครนเข้าร่วมเป็นพันธมิตรซึ่งเป็นข้อเรียกร้องที่ถูกปฏิเสธ การทำความเข้าใจ NATO และประวัติศาสตร์กับยูเครนให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับน้ำหนักของคำขาดนี้ NATO เป็นพันธมิตรทางทหารที่ก่อตั้งขึ้นในปี 2492โดยสหรัฐอเมริกา แคนาดา ฝรั่งเศส สหราชอาณาจักร และอีกแปดประเทศในยุโรป นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ประเทศต่างๆ ก็ได้เข้าร่วม NATO — ล่าสุดคือมาซิโดเนียเหนือในปี 2020 ปัจจุบัน สามสิบประเทศเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร

พนักงาน 4,200 คนของ NATO และสถานทูตของประเทศสมาชิกมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่ชานเมืองบรัสเซลส์ พันธมิตรทำงานร่วมกับสหประชาชาติ และบางครั้งทั้งสองก็สับสน รวมถึงในห้องเรียนที่ฉันสอนประวัติศาสตร์ของสหภาพโซเวียตและสงครามเย็น แต่ NATO มีบางสิ่งที่เหมือนกันกับ UN ทั้งสองเป็นองค์กรระหว่างประเทศที่ประเทศที่เข้าร่วมให้การสนับสนุนทางการเงิน ทั้งสองถูกครอบงำโดยอิทธิพลทางการเมืองของมหาอำนาจตะวันตก รวมทั้งสหรัฐอเมริกา

แต่องค์กรไม่เหมือนกัน NATO ได้รับการออกแบบมาเพื่อต่อสู้กับสงคราม หากจำเป็น โดยมีพันธมิตรทางทหาร สหประชาชาติทำงานเพื่อหลีกเลี่ยง การทำสงครามด้วยการรักษาสันติภาพ การเจรจาทางการเมือง และวิธีการอื่นๆ

หลักการดั้งเดิมของ NATO คือ”การป้องกันโดยรวม”

ซึ่งหมายความว่าการโจมตีสมาชิกอย่างน้อยหนึ่งรายถือเป็นการโจมตีสมาชิกทั้งหมด นาโตได้ใช้ หลักการ ป้องกันโดยรวมเพียงครั้งเดียว: ทันทีหลังจากการโจมตีเมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 เมื่อได้ส่งเครื่องบินทหารของยุโรปไปลาดตระเวนท้องฟ้าของสหรัฐฯ

แต่นาโต้ได้ใช้วิธีการทางการเมืองและกฎหมายอื่นๆ เพื่อพิสูจน์ความชอบธรรมในการเข้าร่วมสงครามโคโซโวในอดีตยูโกสลาเวียในช่วงทศวรรษ 1990 และในสงครามอิรักและอัฟกานิสถานในทศวรรษ 2000 สหรัฐฯ ตีความอาณัติทางทหารของ NATO ในวงกว้าง เช่น สิทธิในการใช้กำลังเมื่อใดก็ตามที่ผลประโยชน์ของสมาชิกตกอยู่ในความเสี่ยง

นาโต้ตอบโต้ภัยคุกคามทางทหารของรัสเซียมาอย่างยาวนานและทำหน้าที่เป็นป้อมปราการเพื่อป้องกันการรุกรานของสหภาพโซเวียต ที่อาจเกิดขึ้น ในช่วงสงครามเย็น ประเทศต่างๆ สามารถลงคะแนนเสียงโดยฉันทามติเพื่อตอบโต้ด้วยกำลังทหารเพื่อปกป้องสมาชิกในกรณีที่รัสเซียโจมตียูเครนในท้ายที่สุด แต่กองกำลังทหารนี้จะไม่ปกป้องยูเครนโดยตรงภายใต้หลักการป้องกันโดยรวม เนื่องจากยังไม่ได้เป็นสมาชิกของ NATO

ยูเครนมีความร่วมมือกับNATO มาตั้งแต่ปี 1992 NATO ได้จัดตั้งคณะกรรมการยูเครน-นาโต้ขึ้นในปี 1997 โดยจัดให้มีกระดานสนทนาเกี่ยวกับข้อกังวลด้านความปลอดภัยและเพื่อเป็นแนวทางในการสานสัมพันธ์ระหว่างนาโต้กับยูเครนโดยไม่ต้องมีข้อตกลงการเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการ

การเป็นสมาชิกกับ NATO จะเพิ่มการสนับสนุนทางทหารระหว่างประเทศของยูเครนอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้สามารถปฏิบัติการทางทหารของ NATO ภายในยูเครนและควบคู่ไปกับสมาชิกของกองทัพ การรับประกันการทหารนี้อาจเป็นการยับยั้งการรุกรานของรัสเซียอย่างมั่นคง NATO มีความชัดเจนเกี่ยวกับข้อจำกัดในการสนับสนุนประเทศที่ไม่เป็นสมาชิก แม้ว่าจะสนับสนุนประเทศที่ไม่เป็นสมาชิก เช่น อัฟกานิสถานในช่วงภาวะฉุกเฉินด้านมนุษยธรรมแต่ NATO ไม่ได้ให้คำมั่นที่จะส่งกองกำลังไปยังรัฐที่ไม่ใช่สมาชิก

การเป็นสมาชิกจะดึงยูเครนเข้าสู่ยุโรปอย่างแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ทำให้มีแนวโน้มมากขึ้นที่ยูเครนสามารถเข้าร่วมสหภาพยุโรป ซึ่งเป็นเป้าหมายเชิงนโยบาย อีกประการ สำหรับยูเครน การเป็นสมาชิกยังช่วยให้ประเทศสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับสหรัฐอเมริกา การเข้าร่วมเป็นพันธมิตรจะทำให้ยูเครนห่างไกลจากอิทธิพลของรัสเซีย

แต่ความตึงเครียดในภูมิภาคอาจรุนแรงขึ้นหากยูเครนเข้าเป็นสมาชิก NATO ดังที่รัสเซียได้กล่าวว่าจะตีความการขยายตัวของพันธมิตรว่าเป็นภัยคุกคามโดยตรง

อ่านข่าวเพิ่มเติมได้ที่ lsoriginals.com